Beste lezers van ons blogje. Naast mij in een klein internetcafeetje met onmogelijk traag internet, zit Lida haar mailtjes te tikken.
Ik gebruik dus maar even onze dure internettijd (50 cent per uur) om te vertellen wat we nu weer allemaal beleefd hebben.
De afgelopen week in Ecuador was verassend druk en goed gevuld, als je bedenkt hoe weinig we vanuit Nederland geregeld hebben.
We zijn met onze spaanslerares uit eten geweest, praten al spaans met taxichaffeurs en oefenen zelfs zo nu en dan spaans met elkaar.
Verder hebben we een soort afscheidsfeestje gehad van een Australische backpacker, eerst in het guesthouse en daarna geeindigd in een
soort karaoke bar waar verschillende locals liedjes de microfoon in knalden die deden denken aan islamitische gebeden uit een minaret.
Maar ondanks dat, het waterige bier en de veelste sterke cocktails was het een hele leuke avond. We zijn zondag nog wezen hiken met Anika,
een Australische die in de Andes is om te oefenen voor het gedeeltelijk beklimmen van Mount Everest. We hebben de bus naar Banos genomen (1,5u)
en zijn vanuit daar met een veel te grove wandelkaart gaan lopen. Het centrum uit en richting de plaatselijke vulkaan. Het stadje Banos staat
op de Australische lijst van bestemingen die afgeraden worden dankzij de actieve vulkaan. Door het hele stadje heen staan dan ook borden met waar
je heen moet rennen mocht de vulkaan uitbarsten. Zelfs op de weg staan grote groene pijlen die de vluchtroute aangeven. Maar een actieve vulkaan kan ons
niet zomaar stoppen. Na een wandeling van zo´n 3 uur over een overgroeid junglepad dat op sommige plekken superstijl liep, kwamen we uit op een
grasvlakte bovenop een van de uitlopers van de vulkaan. Jammer genoeg was de vulkaan door de wolken niet te zien, maar de rest van het uizicht was
geweldig. Lida had soms last met ademhalen door de hoogte (we begonnen op zo´n 3200m en klommen naar zo´n 3900m) maar heeft het allemaal verbeten totdat we terug moesten ivm met de tijd.
Als internet het weer doet in het guesthouse zal ik de foto´s uploaden. Wat heel maf was om te zien vanaf die hoogte was het kerkhof in Banos.
het beslaat ongeveer een tiende van de stad en bestaat uit allemaal huisjes, flats en villa´s voor de doden. Er lopen zelfs echte straten door deze ´spookwijk´.
En al deze gebouwtjes en straatjes zijn ongeveer half zo groot als in het echt, heel raar om te zien van bovenaf.
Na gegeten te hebben zijn we weer naar beneden gegaan waarbij onze ongetrainde benen totaal aan het trillen waren toen we beneden kwamen.
We zijn daarna Banos weer in gegaan en Anika en ik wilde nog een trap van 350 meter beklimmen naar een groot beeld van de plaatselijke heilige dat op bovenop een berg stond.
Lida is na zo´n 100 meter in het gras gaan zitten en Anika en ik hebben in moordtempo de trap gedaan. De reisgids geeft aan dat het een half uur naar boven is, Anika en ik deden 23 minuten over
naar boven en weer naar beneden. Hierna waren mijn benen echt kapot, we hebben nog wat te drinken gekocht en zijn toen met de bus terug gereden.
Dat was zondag.
Maandag hebben we samen met Paty (de spaanslerares) een soort van dierentuin bezocht. Eigenlijk was het meer een kinderboerderij met plaatselijke dieren, maar omdat die hier zo maf zijn was het echt heel vet.
Ik heb heel veel mooie foto´s kunnen nemen van bijvoorbeld Tigrilla´s (prachtige kleine tijgers ongeveer 2x zo groot als een huiskat) miereneters, struisvogels, een geit met 4 hoorns, gigantische papagaaien, een toekan en nog veel meer. De kleine gorilla die graag je handen schudde was ook heel erg leuk.
Het aanbod om met een gigantische boa contrictor om onze nek op de foto te gaan heeft Paty afgewezen, wat ik achteraf eigenlijk wel jammer vind.. Maar toch was de dag heel leuk en het was ook erg goed voor ons spaans mbt dieren.

Dit was het wel zo´n beetje, de rest komt de volgende keer wel weer.

Leuk dat je met ons meeleest en tot het volgende verhaaltje!