Zondag 20 februari

Ik typ vanuit een internetcafeetje in Banos. Dit keer zit Lida links van me, en voor ik begin; Sorry Joas dat ik opeens weg was, maar internet is hier dus echt zo slecht.. Het is alweer 2 weken geleden dat we eens rustig voor onze mails konden gaan zitten. Naja, rustig, over een klein uurtje vertrekt de bus richting Puyo alweer. Laat ik weer beginnen bij waar ik gebleven was; ik geloof 2 weken geleden. Er zitten dus al weer 2 weken op. We begonnen met maandag tm vrijdag junglewerk. Dat is inmiddels al heel wat veranderd, er zijn namelijk 5 andere backpackers geariveerd in de tussentijd. We vormen al een hele gezellige groep, en hebben onze verdere reizen in Ecuador al op elkaar afgestemd. (zo zijn we van plan om over 3 weken hier in Banos weer te meeten en gaan we met een paar een week naar het strand). Die week in de jungle hebben we gewerkt aan een lang pad naar de verdergelegen onderkomens voor de dieren (in dit geval de hyperactieve wezel en de grote cavia/varken). Ook hebben we het bord dat Lida en ik gemaakt hebben, een groot bord van 2 bij 3 meter waarop staat dat het een beschermd natuurgebied is en dat jagen en vissen verboden is, naast een weg geplaatst. Mdardo heeft ons een paar keer megenomen naar hemelse plekjes bij de plaatselijke grote rivier. Bij gebrek aan zitplaatsen in zijn pickuptruck zaten we in de open achterbak. Hierdoor hadden we een prachtig uitzicht over de jungle waar hij ons doorheen reed en op de snelweg was het al helemaal gaaf. ´s avonds kaarten we veel met zn allen en wisselen we boeken uit, waar wij als Nederlands stel niet echt een goede bron van boeken zijn. Dat was de eerste week van de afgelopen 2. Dat weekend er op volgend zijn we wezen paardrijden in de hoogvlaktes van de Andes. We zijn ten westen van Riobamba afgezet in een dorpje. Naja, dorpje, het waren een paar daken die uit de grond staken, want in dat klimaat maakt men de huizen door een gat te graven en er dan een dak op te plaatsen. Dit helpt tegen de gure wind die daar extra guur is op die hoogte. De omgeving was ongeveer zo: Er liep een soort afgebrokkelde asfaltweg over een totaal kale vlakte waarlangs dus dit dorpje lag. In de verte zag je op ooghoogte wolken voorbij drijven, ja zo hoog zaten we dus. Op de achtergrond zagen we vulkaan chimborazo. O wacht, ik moet mijn verhaal kort houden want mn tijd raakt op, ik skip dus even de omschrijvingen. Na een uur wachten kregen we onze paarden. Ik vroeg om een rustige en lida om eentje met een beetje pit. Lida kreeg een bang schuw paard en die van mij stoof er in vol galop vandoor (met mij er bovenop) 5 minuten nadat ik er op ging zitten. Ik had geen idee waar het rempedaal zat dus het duurde wel een paar honderd meter voordat ik het paard weer stil had staan. Gelukkig had Lida een paar tips die goed van pas kwamen en al gauw waren ik en mijn paard goede vrienden. Lida had die van haar ook onder controle en samen met de hele groep backpackers (iedereen was mee) gingen we op pad. Het was letterlijk een soort Lord of the Rings omgeving die de foto´s over een week maar moeten laten zien. We gingen tot mijn vreugd en Lida´s ongenoegen langs rivieren en ravijnen over hele kleine paadjes. Aangekomen bij een rivier was mijn geweldige paard totaal niet bang en stak zonder moeite over. Die van Lida wilde echter voor geen meter (de meest bange van de hele groep). Nadat ze afsteeg ging het echter wel een soort van. Ik moet snel zijn dus ga ik die prachtige dag te paard te kort doen door gelijk een paar uur verder te spoelen. Nog een rivier, maar nu met een waterval (3 meter) net na het stuk waar we moesten oversteken. Mijn trouwe ros stak zonder moeite over, maar die van Lida wilde echt niet. Lida wilde afstijgen maar de gidsen hadden blijkbaar haast en lieten dit niet toe. Ze dwongen het paard (door aan zn touw te trekken) de rivier over maar dit zag het paard echt niet zitten. Met Lida erbovenop liep haar paard achteruit richting de waterval. De gidsen probeerde dit te voorkomen door harder te trekken, maar dit maakte het alleen maar erger totdat Lida en paard allebei vielen. Lida wist zich nog vast te houden aan een steen maar het paard viel 3 meter naar beneden. Helemaal overstuur (uiteraard) klom lida aan de kant maar het paard zat tussen een paar boomstammen en rosten vast. De gidsen wisten het dier, dat wonderbaarlijk genoeg niks had, weer aan de kant te krijgen. Ikzelf was samen met een paar andere al een heel stuk verder (zo ging het de hele dag omdat de paarden duidelijk een eigen tempo hadden) en heb het dus zelf niet zien gebeuren. Lida kwam helemaal overstuur (samen met de rest die er nogal geshockt uitzagen) aanlopen en vertelde het hele verhaal. Dit was de eerste dag en Lida had het dus nogal gehad met de gidsen en het terrein. Na een overnachting in een stadje (uit eten met zn allen, supergezellig) gingen we weer door. De 2e dag kwam voor Lida als geroepen, dit keer geen ravijnen maar hoogvlaktes en geen smalle paadjes maar een soort weg. Deze dag was geweldig op een paar dingen voor anderen na maar ik kan niet in detail gaan. Daarna doodop en beurs in de hete natuurlijke baden van de vulkaan wat echt geweldig was voor je spieren. Toen 2e week jungle (ja ik heb haast) leek op de 1e en we hebben het heel leuk gehad met zn allen, het werk, Mdardo en de dieren. Toen dit weekend in Banos. Zaterdag een slaapplek gezocht voor 7 man (we waren weer met zn allen) en toen een beetje in het stadje gelopen en de honderden kraampjes met handwerk en allemaal frustels bekeken. Savonds uit eten in een geweldig restaurantje en toen na een gezellige avond in het hostel gaan slapen. En vanochtend zijn we gaan raften met zn allen. Iedereen plus gids in een grote rubberboot. De rivier was heel erg wild, vooral als ik m vergleek met de franse rivieren waar ik op geraft heb. Geweldig dus, en zelfs Lida vond het helemaal geweldig (met hier en daar een moment waarop ze dacht dat ze dood ging, maar je moest eens weten hoevaak Lida die heeft). Nog wezen zwemmen in de rivier (heel leuk bij een waterval) en daarna zijn we gaan eten in een plaatselijk restaurantje. Daarna zijn Lida ik en een andere van onze groep wezen zwemmen en nu zitten we hier, te wachten op onze bus terug naar de jungle. Sorry voor de beknoptheid, ik vind het zelf ook veel leuker om uit te wijden, maar de tijd is op.

Over een week zijn we weer in Riobamba (dan beginnen onze 6 weken rondreizen) en zullen we ook de fotos uploaden van de bovenstaande avondturen.

Groetjes namens ons allebei en we vinden het heel leuk dat je ons blog leest!