De tassen staan al ingepakt in ons hosteltje, klaar voor de reis naar Cuenca morgenvroeg half 5. De dagen die we langer in Montanita gespendeerd hebben waren vooral om allebei een beetje ziek te zijn; Ik had last van m’n oor door de wilde golven en Lida voelde zich niet zo goed tijdens het verteren van eten door de gekke gerechten. Gelukkig gaat het nu met ons allebei beter en zijn we zo langzamerhand klaar om te vertrekken. Nou ja, klaar, we zijn zo klaar als we ooit zullen zijn om dit stukje hemel te verlaten. Wat een prachtig dorpje is Montanita voor ons geweest de afgelopen 2 weken. Het altijd warme zeewater, de prachtige golven om te besurfen, de gammele restaurantjes en de relaxte sfeer hier kunnen we maar lastig achter ons laten. Maar we zullen toch echt een keer verder moeten als we niet volledig zwart gebakken willen worden door de zon.

Cuenca ligt op 2500 meter en zal dus ietsje warmer zijn dan Riobamba, maar lang niet zo heet als Montanita wat misschien wel fijn is. Om even een beeld te geven; chocola verkopen ze hier uit de koelkast, boter die daar niet in staat wordt een vloeibare substantie, en ze kennen hier geen ‘warm water uit de kraan’ omdat al het water toch wel lauw wordt, en warm water wel het laatste is wat je hier wil.

In de tussentijd hebben we trouwens nog een soort dagtourtje gedaan op een boot. We vertrokken vanuit Puerto Lopez richting het noorden langs de kust om daar uit te komen in Parque Nacional Machalilla. Het plan was om te snorkelen, maar kleine rode kwallen dachten daar anders over. Dit was wel echt heel jammer omdat we echt uitgekeken hadden naar snorkelen, maar hebben toch genoten van de trip. De boot bracht ons bij wijze van plan B naar een baai met een prachtig strand om daar dan maar te chillen en van de boot te duiken. Maar ook daar, zonder dat je ze zag, zaten kwallen die best wel heel erg pijn deden en dus roet in het zwemwater gooide. Op de weg terug probeerde de kapitein het toch nog maar een keer bij de snorkelplek, en dit keer lieten Lida en ik ons niet gek maken door pielige kwalletjes en zijn er zo snel mogelijk ingedoken. 15 korte minuten en veel prachtige vissen later zagen we opeens dat de rest van de toeristen al weer de boot in geklommen waren door de kwallen, aanstellers.. Maar op dat moment beseften wij dat we ook wel zo nu en dan een kwal voelde en tot dan toe gewoon mazzel gehad hadden. Dus toch ook maar eruit geklommen en teruggevaren naar de haven. We kregen in Puerto Lopez nog een lekkere lunch en werden nog afgezet bij een resort waar we een uur hebben liggen chillen in de hangmatten bij het prachtige strand. Rond 6 uur weer terug naar Montanita na een leuke, maar toch minder snorkelachtig dan gewenste, dag.

Later in deze week nog wat gesurft (zelfs met zn 2en op 1 plank, zo ervaren zijn we onderhand al) en vooral genoten van de zonsondergangen en het vakantiegevoel.

Zoals je ziet brengt Montanita niet veel tekst voort omdat we eigenlijk niet zoveel verschillende dingen doen hier, maar dat bewijst maar eens dat de kwantiteit van een verhaal niet een afspiegeling is van de kwaliteit van het gebeurde.

Of zoiets.

Leuk dat jullie ons blog lezen, en tot de volgende keer!